ทริปการเดินทางของ “ชายหนุ่มและหญิงสาวผู้ที่กำลังเรียนวิชาเดินทางด้วยกัน 101” คราวนี้เราเดินทางอยู่ที่เมืองอิมาริ จังหวัดซากะค่ะ
จำได้ว่าทริปการมาที่ Okawachiyama Village นั้นเรานั่งรถบัสจากสถานีรถบัสอิมาริมาราวๆ 15 – 20 นาทีเท่านั้น แต่เพราะช่วงที่เรามาเป็นช่วงฤดูหนาว ความมืดเข้าปกคลุมเร็วกว่าทุกฤดูกาล เราลงรถบัสประจำทางหน้าหมู่บ้านตอน 4 โมงเย็น แล้วหลังจากที่เราใช้เวลาราวๆ เกือบ 2 ชั่วโมงเพื่อเดินชมเมืองเครื่องปั้นดินเผาโบราณที่ถูกโอบล้อมด้วยภูเขาแห่งนี้
.
มารู้ตัวอีกที ก็ถูกความมืดปกคลุมตัวเราไปแล้ว บวกกับรถบัสประจำทางหมดรอบไปแล้วเช่นกัน เราเองก็หวังว่าจะมีรถแท็กซี่เข้ามาในหมู่บ้านนี้ตอนขากลับบ้าง และเมื่อเดินเที่ยวครบเส้นทางในหมู่บ้าน เราเดินกลับไปที่จุดลงรถ เวลาผ่านไป ก็ไม่มีทีท่าว่าจะมีรถแท็กซี่เข้ามาในหมู่บ้านแน่นอนแล้ว และความมืดค่อยๆ ปกคลุม แอบกลัวนิดหน่อย เพื่อนร่วมทางของเราแนะนำวิธีกลับเข้าเมือง 2 วิธี คือรบกวนร้านค้าสักร้านในหมู่บ้านโทรเรียกแท็กซี่ให้เรา หรือค่อยๆ เดินเท้าออกไปจากที่นี่ ซึ่งเราสองคนเลือกวิธีที่ 2
.
ตลอดระยะทางเกือบ 7 กิโล หลังจากที่ดวงตะวันตกดินไปแล้ว แสงจันทร์ส่องนำทางรำไร เพื่อนร่วมทริปของเรายืนยันและตัดสินใจว่า ต้องเดินออกมาจากหมู่บ้านนี้ ทักษะการเดินยาวนานบนภูเขา พอจะประเมินการเดินเท้าของเราได้คร่าวๆ ถึงมันจะมืด และเงียบ แต่ถ้าเราก็ค่อยๆ เดินช้าๆ ก็จะออกจากหมู่บ้านนี้ได้ และอาจเจออะไรสองข้างทางแปลกตา เราคิดว่าเพราะความช่างสังเกตของเขาด้วยทำให้พอจะจำเส้นทางจากในเมืองได้ว่า มันเป็นเส้นทางที่ปลอดภัยพอจะสามารถเดินเท้ากลับไปได้นั่นเอง
.
ย้อนถามกลับไปว่า ทำไมถึงเลือกวิธีนี้ “ก็แท็กซี่ไม่มี บวกกับบรรยากาศเริ่มมืดแล้ว ถ้ามืดกว่านี้จะยิ่งเปลี่ยว และอันตราย แถมช่วงหน้าหนาวมืดเร็วอีกด้วย”
.
ส่วนตัวเราแอบกังวลนิดหน่อย แต่พอคนข้างๆ ชวนคุยถึงเรื่องสิ่งที่เราจะทำกันในปีนี้ เรื่องงาน เรื่องร้านเนื้อย่าง เรื่องนั้นเรื่องนี้ บลาบลาบลา สำหรับระยะทางเกือบ 7 กม.ที่เราต้องเดิน ในชนบทของญี่ปุ่น กลัวก็กลัวแต่ก็รู้สึกสงบในคราวเดียวกัน เพราะอากาศมันเย็นกำลังดีด้วยแหละ สรุปคือเดินออกมาใช้เวลาราวๆ ชั่วโมงกว่า เพราะเดินต่อเนื่องเป็นชม.ขาก็มีอาการตะคริวกินบ้างเป็นระยะ
.
เพราะมันเป็นทริปที่เราตั้งใจตั้งแต่แรกว่าจะไม่วางแผนละเอียดมาก ปล่อยให้ชีวิตได้ผจญภัย และได้ใช้เวลากับบรรยากาศสองข้างทางจริงๆ ความสนุกของการคาดเดาไม่ได้ก็คือการแก้ปัญหาแบบมีสติในเบื้องต้นนั่นเอง ในชีวิตจริงคงมีปัญหาที่หนักหนาสาหัสกว่านี้ให้แก้อีกเยอะ ขอบคุณเพื่อนร่วมทางในทริปนี้ และเพื่อนร่วมทางในชีวิตจริงที่ไม่ตื่นตะหนก และแก้ปัญหาอย่างใจเย็นเสมอ
.
หลังๆ พอได้ไปต่างจังหวัดในญี่ปุ่น เราก็ตกหลุมรักมันอย่างงอมแงม เพราะไม่ได้เป็นการไปทำงานแบบรีบเร่งเหมือนที่เคย ซึ่งเมืองอิมาริที่เราไปเห็น มันเงียบสงบจนเราตั้งคำถามกันว่าคนหายไปไหนนะ แล้วพอมานั่งนึกถึงคืนนั้น ก็ทำให้รู้ได้ทันทีว่า มันไม่มีปัญหาอะไรในชีวิตที่เป็นแพลตเทิร์นซ้ำเดิม และเราจะเอาประสบการณ์จากเรื่องที่เคยเจอในชีวิตมาค่อยๆ แก้มันอย่างไรเท่านั้นเอง
Brochure บันดาลใจของทริปนี้
“ชายหนุ่มและหญิงสาวผู้ที่กำลังเรียนวิชาเดินทางด้วยกัน 101” เป็นความตั้งใจจะเขียนเรื่องราวการเดินทางในประเทศญี่ปุ่น ของชายหนุ่ม และหญิงสาวคู่หนึ่ง ที่กำลังเรียนรู้ชีวิตผ่านการออกเดินทางไปด้วยกัน หวังว่าเรื่องราวของเราจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับคุณผู้อ่าน อยากออกไปผจญภัยและทำความรู้จักโลกใบนี้กับใครสักคน…เช่นกัน
